بررسی تأثیر نانوسیلیس و الیاف پلی وینیل الکل بر بهبود مشخصات مکانیکی و ریزساختار بتن ساخته شده از سنگدانه‌های بازیافتی

استفاده از سنگدانههای بازیافت شده از پسماند بتن در ساخت بتن جدید، راه حلی مناسب جهت جلوگیری از آلودگی محیط زیست و مصرف منابع طبیعی در جهان میباشد. در این تحقیق به بررسی تأثیر استفاده از نانو ذرات سیلیس و الیاف پلی وینیل الکل در بهبود خصوصیات مکانیکی بتن ساخته شده از ریزدانه و درشتدانه بازیافتی پرداخته میشود. با این روش میزان مصرف سنگدانه‌های طبیعی به مقدار قابل ملاحظه کاهش می‌یابد. ریزدانه و درشتدانه با دانهبندی مشابه سنگدانه طبیعی با نسبت 0%، 50% و 100% با سنگدانه طبیعی جایگزین میشود. برای بهبود مشخصات مکانیکی بتن، ذرات نانوسیلیس و الیاف پلی وینیل الکل با نسبت‌های مختلف (0، 2، 4 و 6 درصد وزنی برای نانوسیلیس و 0، 5/0 و 1 درصد حجمی برای الیاف پلی وینیل الکل) به بتن اضافه گردید. پارامترهای مختلف مورد بررسی شامل مقاومت فشاری، مقاومت کششی، مقاومت خمشی و میزان جذب انرژی می‌باشد. همچنین ریز‌ساختار تعدادی از مخلوط‌های ساخته شده با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی بررسی گردید. نتایج تحقیق نشان داد که استفاده از نانو سیلیس و الیاف پلی وینیل الکل باعث بهبود مقاومت فشاری، کششی و خمشی بتن ساخته شده از مصالح بازیافتی می‌شود. همچنین در صورت استفاده از4 درصد نانوسیلیس و 5/0 درصد الیاف پلی وینیل الکل، بتن ساخته شده از 50 درصد درشت‌دانه و ریزدانه بازیافتی رفتاری بهتر از بتن معمولی حاوی سنگدانه طبیعی از خود نشان می‌دهد.